کد مطلب:29092 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا عمليات شهادت طلبانه فلسطينيان مصداق سخن (هدف وسيله را مشروع مي كند)نيست كه خود با اسلام در تناقض است؟

توجيه وسيله با هدف قصه اي ديرپا است و اختصاصي به اصول ماركسيسم ندارد و به صورت هاي متفاوت نمود مي يابد؛ از جمله اين كه «براي جلوگيري از گناه بزرگ، ارتكاب گناه كوچك منعي ندارد!» يا «بعد از مدت ها سختي و تلاش و كوشش در راه تحصيل، چه اشكال دارد كه براي موفقيت در امتحان مرتكب خلاف شد و تقلب نمود!» يا «وقتي زن و بچه انسان گرسنه اند و منتظر يك لقمه نان، ارتكاب خلاف چه اشكالي دارد!» يا «مرام مذهبي وقتي شرافت دارد، چه فرق مي كند كيفيت برگزاري آنها چگونه باشد!» يا «اصل دل انسان است كه بايد پاك باشد، ديگر نماز و روزه و... هيچ نقشي ندارد!» و هزاران نمونه و مصداق ديگر كه هر روز بارها و بارها از ناحيه شيطان و نفس بر ما عرضه مي گردد اما بيانات روشنگر قرآن و روايات و سنت حضرات معصومين(ع) و حكم صريح عقل و فطرت، به صراحت اين مغالطه را آشكار مي سازد كه هيچ گاه نبايد براي رسيدن به هدفي درست، از وسيله نادرست بهره برد. بارها حضرات ائمه(ع) با عمل و گفتار خويش اين اصل نفساني و شيطاني را انكار كرده، راستي و درستي را اثبات كرده اند. اين كه حضرت اميرالمؤمنين(ع) مدت ها خانه نشين بودند، براي در هم شكستن همين اصل ناروا بود؛ زيرا به كرّات، خلافت به ايشان عرضه شد فقط به شرط تبعيت از سنت خلفاي پيشين، اما ايشان زير بار نمي رفتند و بسياري افراد در برابر اين صلابت حضرت، همين اصل را مطرح مي كردند كه «چه اشكال دارد شما اين شرط را بپذيريد، اما به ظاهر؛ در عوض حكومت عدل، جبران كننده اين تبعيت صوري مي گردد!» يا در ماجراي مخالفت طلحه و زبير، بعضي به حضرت مي گفتند كه «چه اشكال دارد كه براي سكوت و رضايت افراد سرشناس، به آن ها باج بدهيد؛ تا در سايه سكوت آن ها، بناي حكومت استحكام يابد!» رنج ها و شكنجه هاي ائمه دين(ع) براي اثبات اصل عدالت صداقت، راستي بود؛ زيرا اگر آن بزرگواران لحظه اي به سردمداران غاصب روي خوش نشان مي دادند، بهترين وضعيت براي آن ها مهيا مي گشت. با اين مقدمه روشن مي شود كه اين اصل ناروا كه «هدف وسيله را توجيه مي نمايد»، هيچ تناسبي با قيام مردم مظلوم فلسطين عليه رژيم اشغالگر قدس ندارد و ارتباط اين دو بسيار مهم است. وقتي مردم مظلوم و بي دفاع فلسطين تحت شديدترين حملات اشغالگران غاصب صهيونيستي به سر مي برند، شما پرتاب سنگ و حملات شهادت طلبانه عليه مزدوران اسرائيلي را هماهنگ با اصل توجيه وسيله مي دانيد؛ در حالي كه هيچ تناسبي بين ايثار و از جان گذشتگي و توجيه وسيله وجود ندارد! آيا در حصار اين همه جنگ افزار و سلاح و در غربت غيرت - كه بيش تر دولت ها مست قدرت و كامروايي خويشند - ملتي كه تنها براي اثبات مظلوميت، خون دارد و جان و ايمان براي بروز اين خشم مقدس، سنگ دارد و مشت و تنها مرهم دردها و زخم هايش، اشك است و ناله و افغان؛ وقتي يك جوان در بهار زندگي اش جان خويش را در راه هدفش فدا مي كند، تا عيش مشتي شهرك نشين اسرائيلي منقّص گردد و خواب از چشمان نابيناي گروهي غاصب ربوده شود، چه ارتباطي با اصل توجيه وسيله دارد؟ در عين صحت فرمايشتان در بيان اين كه هدف مشروع نمي تواند وسيله نامشروع را توجيه نمايد، اما ارتباط اين اصل با جنبش انتفاضه مردم فلسطين قابل پذيرش نيست.